چرا شخصیت های انیمه و مانگا چشمان درشتی دارند؟ - سیکانیوز

دلایل متعددی پشت چشمان درشت شخصیت های انیمه و مانگا وجود دارد. برخلاف تصور این رند که امروز به یک هنجار تبدیل شده قدمتی دیرین ندارد و از اواسط قرن بیستم آغاز شده. بعلاوه در توسعه این رویه نمادگرایی هم نقش به سزایی داشته؛ گفته می گردد که می توان از طریق چشم ها به احساسات واقعی افراد پی برد چون چشم ها هرگز دروغ نمی گویند. به این ترتیب اغلب از چشم های بزرگ به عنوان وسیله ای برای پی بردن به احساسات مخفی شخصیت ها استفاده می گردد. در اینجا نگاهی می اندازیم به این که چگونه و چرا چشم های درشت در انیمه و مانگا رایج شدند تا حدی که امروز جزء جدایی ناپذیر آن به شمار می روند.

تاریخ پیدایش چشمان انیمه ای و تاثیر کارتون های غربی بر آن

اوسامو تزوکا نویسنده مشهور انیمه و مانگای ژاپنی در قرن بیستم بود. تزوکا که اغلب به عنوان خدای مانگا شناخته می گردد، پیشگام مانگا و انیمه مدرن است. او به شدت تحت تأثیر دیزنی قرار داشت و این الهامات به وضوح در آثار او منعکس شده است. شخصیت های کارتونی که روی او بیشترین تاثیر را داشتند عبارت اند از شخصیت هایی با چشمان درشت مانند دانلد داک، می کی ماوس و بتی بوپ.

در تمام این موارد، چشم های درشت صرفاً برای اغراق در حالات صورت کشیده شده بودند. تزوکا کاراکتر های خود را به شیوه ای بسیار خاص طراحی کرد که همه آن ها دارای یک نوع چشم بودند. بعد ها هنرمندان دیگری هم تحت تاثیر او آغاز به ترسیم شخصیت هایی با چشمان درشت کردند و این مسئله تبدیل به یک رویه شد. در حال حاضر، تقریباً همه محصولات انیمه ای و مانگایی دارای شخصیت هایی با چشمان بزرگ هستند.

معنی و نماد پشت چشمان انیمه ای

معانی نمادینی در پشت چشمان درشت انیمه ای وجود دارند. در غرب، چشم ها به عنوان دریچه های روح شناخته می شوند. به عبارت دیگر، تصور می گردد که چشم ها بلافاصله احساسات، ترس ها و عمیق ترین امیال و درونیات فرد را منعکس می نمایند. چشم های درشت تر در انیمه باعث می شوند تا احساسات با دقت بیشتری منتقل شوند. که همین ارتباط برقرار کردن با شخصیت ها را آسان تر می نماید. موقعیت چشم ها، شکل ها و رنگ های مردمک و عنبیه، و درجه بندی آن ها به انیماتور ها و طراحان اجازه می دهد تا شخصیت ها و داستان مربوط به آن ها را با تمرکز روی صورت پیش ببرند. برای هنرمندان سخت است که داستانی را با استفاده از ویژگی های اولیه صورت بسازند، و از آنجایی که انیمه و مانگا رسانه های داستان سرایی هستند که از هنر به عنوان رسانه استفاده می نمایند، هنرمندان باید ویژگی های انسانی را از طریق نقاشی های ساده تر منتقل نمایند و کشیدن شخصیت های متعدد و ساده با چشمان بزرگ آسان تر است.

هنر سنتی ژاپنی جونیچی ناکاهارا

زیبایی شناسی سنتی ژاپنی به ایجاد احساسات واقعی تر در بینندگان اهمیت می دهد. به غیر از تزوکا، یک نفر دیگرهم وجود دارد که شخصیت هایی با چشمان درشت را معرفی نموده است. جونیچی ناکاهارا گرافیست و طراح مد ژاپنی هنرمندی بود که با انتشار آثارش در مجله شوجو نو تومو محبوب شد. او پیشگام شخصیت های شوجو مانگا بود. شخصیت هایی که با مژه های ضخیم، عنبیه های بزرگ و بازتاب های سفید خالص در چشمانشان شناخته می شوند. ناکاهارا این رویه را با چشم های شخصیت های شوجو مانگا به شدت رواج داد و به این ترتیب به محبوبیت بیشتر شخصیت های مانگایی و انیمه ای چشم درشت یاری کرد.

یکی دیگر از توضیحات احتمالی برای سبک چشم درشت در انیمه و مانگا، ارتباط آن با فرهنگ Moe است. موئه یک اصطلاح عامیانه ژاپنی است که احساس محبت و ستایش نسبت به شخصیت های داستانی را توصیف می نماید، به ویژه آن هایی که آسیب پذیری و ناز و عشوه دارند. سبک چشم درشت اغلب برای خلق شخصیت های موئه استفاده می گردد، زیرا بر معصومیت، جوانی و جذابیت بچگانه آن ها تأکید دارد.

با این حال، استایل چشم درشت خالی از انتقاد نیست. بعضی از منتقدان استدلال می نمایند که استفاده گسترده از این سبک منجر به تکثیر طرح های تکراری و فرمولیک برای شخصیت ها شده و فردیت شخصیت ها را نشانه گرفته. علاوه بر این، بعضی از منتقدان حدس می زنند که استایل چشم درشت، استاندارد های زیبایی غیرواقعی را به ویژه برای زنان تداوم می بخشد و برای همین مضر است.

با وجود این نقدها، سبک چشم درشت همچنان یکی از جنبه های مهم و تأثیرگذار انیمه و مانگا است. جذابیت منحصر به فرد زیبایی شناختی و کیفیت احساسی آن نقش مهمی در فرهنگ عامه ژاپن و معرفی و محبوبیت جهانی آن ایفا نموده و در نتیجه جایگاه این سبک را به عنوان امضای ژاپنی ها در تاریخ رسانه تثبیت نموده.

منبع: CBR